In Arcen hebben we sinds het hoge water in 1995 een prachtig lijflied: "Same kinne weej heer bijna alles ..." Het is ongelofelijk maar ik raak er langzaam aan van overtuigd dat dit ook geld voor Stichting Kanjer Danique. Iedere keer zijn er kinderen, volwassenen, verenigingen of Stichtingen die me weer opnieuw op een geweldige manier weten te verrassen en er op hun manier voor zorgen dat onze rekening langzaam aan het groeien is richting het bedrag dat nodig is om Danique en haar familie naar Amerika of Zwitserland te laten gaan. Gelukkig is mijn glas en de glazen van iedereen die echt betrokken is bij Danique half vol ... en voor al die mensen wiens glas half leeg is en die menen ons mee te moeten slepen in hun "negatieve energie" zou ik zeggen; geef eens een rondje en ervaar eens wat een voldoening dit kan geven ...

Om Debbie, Marco en Danique echt te steunen en te laten zien hoeveel mensen er achter hun staan hebben we polsbandjes laten maken met Kanjer Danique er in. Stel je eens voor wat een positieve energie het geeft als half Blerick, Venlo en omgeving rond zou lopen met zo'n oranje-rode polsbandje met KANJER DANIQUE. Als drager van zo'n bandje straal je de boodschap uit: "Ik leef mee en ik wil wat doen". En iedereen die je hier mee ziet lopen weet dat jij iemand bent die echt iets gedaan heeft om Danique te steunen. Hoe mooi is het oranje gevoel tijdens het WK als al die duizenden Nederlanders ergens achter gaan staan en dit aan heel de wereld laten zien. Wat zou het mooi zijn als heel Venlo en omgeving zou zien "wij staan achter Kanjer Danique" niet alleen de kinderen van de basisscholen, de familie en vrienden van Danique maar ook de middelbare scholieren, onze ouderen en iedereen die een ziek kind een warm hart toedraagt. Een polsbandje is een krachtig symbool een symbool van gezamenlijkheid maar ook een symbool van kracht. Ik weet zeker dat als we alle polsbandjes kwijt zijn dat we kunnen zeggen:"Same kinne weej heer zeker alles ...."

Huub

Heerlik, ut veurjaorszunke schient wear door de takke van de baum op os veldje Ab Knieflap op camping Beringerzand. Ik kin dao zoe van genieten, die rust, ut fluite van de vögel en iddere aovend dea bbq lucht … ut vocht lup mich al in de mond as ik daor allein al aan dink… Effe ut verstand op nul, gin telefoon, gin oorlogsgeweld op de playstation of wat dan auk. Gewoen wear us tied hebbe veur un good book, zoeas  „Gruuets op Venlo” …. of gewoen effe niks motte.

Ik kiek oet de raam van os veurtent en zeet midden op het veld beej de zandbak Danique van Holten met eur gesponsorde rollatortje schravele. Ze heat net wear un viefdaagse chemokuur achter de rug en ik huur eur teage opa Ad zegge, OPA heb toch zoen pien aan de bein … Ut is echt verschrikkelik  det geit mich letterlik en figuurlik door merg en bein.

Zeej goeit eur kopdukske aaf en de zon glinstert op eur kale bölke. Ozze Ties zeat teage mich, pap waarom is hij kaal? Tja, daor staot ik dan met de mond vol tand. Ties is autistisch hea heat gin waardeoordeil, veur hum is det gewoen un constatering. Danique heat gin haor … dus bisse kaal. Wat gaon ik daor nou op zegge want ik weit al wat zien volgende vraog zal zien as ik zeg det zeej zeek is… Waarom is hij ziek? Jao waorum Ties, det vraog ik mich auch aaf? Waorum? Waorum is un meadje van 3 jaor zoe zeek? Waorum is der gin medicien wat der veur zurgt det Danique snel wear beater is. Ut antwoord op die vraog zulle weej wal noeits kriege. De vraog is in mien auge dan auk; geise dien leave loate leide door die vraog of geise der van make wat der van te make vilt.

Ik heuf daor neet lang oaver nao te dinke. As ik naor Danique zelf kiek dan zuuse ut van zelf. Haal toch oet ut leave wat der in zit …. De mos heur us zeen geneete daor in Beringe op de camping. Dea lach, det doorzettingsvermoge, dea ondeugd … Asse toch wets wat det kind allemaol mei heat gemak in heur jonge leaventje, dan schaam ik mich kapot as ik wear us laup te klage oaver un sneetje in miene vinger of wat dan auk. 

Ut is neet mekkelik veur pap en mam en de rest van de femilie: Al die minse die heur aankieke as zeej met heur kopdukske en heur slengske in de neus, in de campingtrein stapt. „Hup opa, rieje met dea trein”. Danique trekt zich der niks van aan en zeat teage de minse:”kiek, ik heb gin haor” Hoe lekker ongecompliceerd, gewoen recht veur de raap, ze kinne mich toch neet.

Maar dit jaor wuurd det anders, dit jaor kinne alle minse eur op de camping en de weide umgeaving, want weej kinne neet werkeloos aan de kant blieve staon te kieke en niks doon. Mier dan 4,5 doezend minse volge Kanjer Danique op facebook en de website welke acties der weare ingezatte um Danique te helpe. Auch Stephan Satijn en idderein betrokken beej ut book det vanaovend in ut middelpunt steit, wil daor zien steintje aan bijdrage. Echt hartverwarmend en hoapgeavend… Auch al bin ik gebore in Tegele, bin opgegreuid in Helden en woen in Arce: Ik kin neet anders concluderen dan ik bin: „Gruuets op Venlo”

Huub

Het is echt ongelofelijk hoeveel mensen iets belangeloos willen doen voor een gezin als de familie van Holten die echt dringend hulp nodig hebben. Lieve berichtjes van mensen die aangeven het zelf niet breed te hebben en dan een "kleine" bijdrage storten waarvan wij alleen maar durven dromen. Bedrijven die hun steentje bij willen dragen, verenigingen die hun medewerking verlenen aan onze acties. Maar ook allerlei creatieve mensen die op hun manier iets willen betekenen: van appeltaarten bakken tot fotoshoots veilen en wat al niet meer. Echt helemaal geweldig! En iedereen die klaagt en cynisch is over de huidige maatschappij, zou ik graag eens willen uitnodigen om eens een weekje mee te komen lezen, beantwoorden en te genieten van al die mooie initiatieven ...

Waar ik echter het meest ontroerd van ben, zijn de initiatieven uit een voor mij onverwachte hoek. Mijn 13 jarige zoon Siem die samen met 2 vriendinnen Maud en Kim naar hun schoolmentor stappen en aangeven dat ze een actie voor Danique willen gaan opzetten. Adjudant Viggo die afgelopen zaterdag aan de deur stond om voor iedere dag die hij zijn adjudanten outfit had aangehad een euro kwam doneren. Amy uit Venlo die zo'n € 40 in haar klas op heeft gehaald. En dan vanavond het Poerker jeugdviertal Randy, Kevin, Max en Sjors uit Hout-Blerick die zijn gaan collecteren tijdens HUN feestdagen en daar € 250 bij elkaar wisten te sprokkelen. Trots ben ik daar op, want wie durft te zeggen dat men tegenwoordig niets meer over heeft voor een ander die moet maar eens opletten wat er in Venlo, Blerick en omgeving nog meer gaat gebeuren de komende tijd..... Ze zeggen niet voor niets: "Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst"

Huub

Sinds afgelopen week ben ik de allergrootste fan van Christel van Rijn, nee niet van W-Dreej want ik geniet al jaren lang van hun muziek net als van de Toddezèk, Big Benny, Beppie Kraft, Angelina, la Bamba, Spik & Span, Kartoesj, Alaaf Airlines en al die andere geweldige limburgse artiesten. Als echte "vasteloavesvierder" raakt de carnavalsmuziek mij dan ook in alle emoties die bij de carnaval horen. Mijn motto is dan ook: zonder muziek ook geen carnaval ...

Kunnen zingen en muziek maken is een gave die je gekregen hebt of die je ontwikkeld hebt en daar kunnen heel veel mensen plezier aan beleven. Wat iemand echter echt bijzonder maakt is dat hij / zij vanuit z'n hart iets voor een ander wil doen, niet langs de zijkant blijven staan maar echt verschil willen maken. Hoe makkelijk is het om je hoofd weg te draaien en door te gaan in de drukke carousel van het leven. Hoeveel rijker kan je leven zijn als je af en toe de moeite neemt om echt stil te staan bij het leed en verdriet van een ander, dat gevoel dat je dan iemand geeft dat je echt luistert en er echt voor hem of haar bent is dan ook onbetaalbaar... En zo heb ik Christel van Rijn leren kennen, oprechte interesse en vol medeleven voor Danique en haar hele familie. En niet alleen Christel maar haar hele gezin is zo betrokken; bijzonder warm en meelevend dat ik er kippenvel van kreeg. In deze drukke periode, het LVK, zingen op allerlei avonden en middagen en daar bovenop elke vrije minuut bezig zijn met Danique; wat kan ik nog meer doen? Het is nooit genoeg voor je gevoel... Daar heb ik nu enorm respect voor, al weet ik natuurlijk dat er altijd mensen zijn die wantrouwend zijn, want waarom zou iemand dat doen? Wat levert het hem of haar op? Ik heb compassie met deze mensen, want zij hebben blijkbaar nog nooit mogen ervaren hoe dankbaar het is om echts iets voor een ander te kunnen doen. Dat gevoel dat je dan krijgt, maar ook de pijn en verdriet die daar bij horen leveren een levensvreugde en energie op die met geen geld of welke titel dan ook te vergelijken is. 

Christel van Rijn, ik weet zeker dat jij op dit vlak 16 punten krijgt van de vakjury, de jury's in heel Limburg en om de stemmen van het publiek te winnen geef ik je op een briefje dat je zeker geen stemmen hoeft te ronselen ...

Laten we afsluiten met het geweldige refrein van onze kersverse LVK winnaar: "Wao zien die hendjes?" want die zullen we keihard nodig hebben de komende maanden

Christel, je hebt er een fan bij voor het leven!

Huub

Wat kan er in een week tijd toch veel gebeuren. Het oprichten van de Stichting, inschrijving bij de Kamer van Koophandel, het openen van een bankrekening, mogen doneren op het LVK en het belangrijkste: Aandacht voor onze Kanjer Danique op L1! Onze Danique vrolijk lachend als altijd, echt ongelofelijk als je weet dat haar lichaam zo ziek is van de chemo die ze vanaf woensdag krijgt .... Mam Debbie die op tv haar verhaal verteld, zo ontzettend knap en dapper.

De eerste euro's stromen binnen maar er is nog zoveel geld nodig. Mooi om te zien welke initiatieven de mensen om ons heen ontplooien, want wij kunnen dit niet alleen. Al die vrienden en kennissen die ons steunen, BEDANKT ....

Hierdoor heb ik er vertrouwen in dat we ons doel zullen behalen ...

Huub

In Arcen hebben we sinds het hoge water in 1995 een prachtig lijflied: "Same kinne weej heer bijna alles ..." Het is ongelofelijk maar ik raak er langzaam aan van overtuigd dat dit ook geld voor Stichting Kanjer Danique. Iedere keer zijn er kinderen, volwassenen, verenigingen of Stichtingen die me weer opnieuw op een geweldige manier weten te verrassen en er op hun manier voor zorgen dat onze rekening langzaam aan het groeien is richting het bedrag dat nodig is om Danique en haar familie naar Amerika of Zwitserland te laten gaan. Gelukkig is mijn glas en de glazen van iedereen die echt betrokken is bij Danique half vol ... en voor al die mensen wiens glas half leeg is en die menen ons mee te moeten slepen in hun "negatieve energie" zou ik zeggen; geef eens een rondje en ervaar eens wat een voldoening dit kan geven ...

Om Debbie, Marco en Danique echt te steunen en te laten zien hoeveel mensen er achter hun staan hebben we polsbandjes laten maken met Kanjer Danique er in. Stel je eens voor wat een positieve energie het geeft als half Blerick, Venlo en omgeving rond zou lopen met zo'n oranje-rode polsbandje met KANJER DANIQUE. Als drager van zo'n bandje straal je de boodschap uit: "Ik leef mee en ik wil wat doen". En iedereen die je hier mee ziet lopen weet dat jij iemand bent die echt iets gedaan heeft om Danique te steunen. Hoe mooi is het oranje gevoel tijdens het WK als al die duizenden Nederlanders ergens achter gaan staan en dit aan heel de wereld laten zien. Wat zou het mooi zijn als heel Venlo en omgeving zou zien "wij staan achter Kanjer Danique" niet alleen de kinderen van de basisscholen, de familie en vrienden van Danique maar ook de middelbare scholieren, onze ouderen en iedereen die een ziek kind een warm hart toedraagt. Een polsbandje is een krachtig symbool een symbool van gezamenlijkheid maar ook een symbool van kracht. Ik weet zeker dat als we alle polsbandjes kwijt zijn dat we kunnen zeggen:"Same kinne weej heer zeker alles ...."

Huub

Heerlik, ut veurjaorszunke schient wear door de takke van de baum op os veldje Ab Knieflap op camping Beringerzand. Ik kin dao zoe van genieten, die rust, ut fluite van de vögel en iddere aovend dea bbq lucht … ut vocht lup mich al in de mond as ik daor allein al aan dink… Effe ut verstand op nul, gin telefoon, gin oorlogsgeweld op de playstation of wat dan auk. Gewoen wear us tied hebbe veur un good book, zoeas  „Gruuets op Venlo” …. of gewoen effe niks motte.

Ik kiek oet de raam van os veurtent en zeet midden op het veld beej de zandbak Danique van Holten met eur gesponsorde rollatortje schravele. Ze heat net wear un viefdaagse chemokuur achter de rug en ik huur eur teage opa Ad zegge, OPA heb toch zoen pien aan de bein … Ut is echt verschrikkelik  det geit mich letterlik en figuurlik door merg en bein.

Zeej goeit eur kopdukske aaf en de zon glinstert op eur kale bölke. Ozze Ties zeat teage mich, pap waarom is hij kaal? Tja, daor staot ik dan met de mond vol tand. Ties is autistisch hea heat gin waardeoordeil, veur hum is det gewoen un constatering. Danique heat gin haor … dus bisse kaal. Wat gaon ik daor nou op zegge want ik weit al wat zien volgende vraog zal zien as ik zeg det zeej zeek is… Waarom is hij ziek? Jao waorum Ties, det vraog ik mich auch aaf? Waorum? Waorum is un meadje van 3 jaor zoe zeek? Waorum is der gin medicien wat der veur zurgt det Danique snel wear beater is. Ut antwoord op die vraog zulle weej wal noeits kriege. De vraog is in mien auge dan auk; geise dien leave loate leide door die vraog of geise der van make wat der van te make vilt.

Ik heuf daor neet lang oaver nao te dinke. As ik naor Danique zelf kiek dan zuuse ut van zelf. Haal toch oet ut leave wat der in zit …. De mos heur us zeen geneete daor in Beringe op de camping. Dea lach, det doorzettingsvermoge, dea ondeugd … Asse toch wets wat det kind allemaol mei heat gemak in heur jonge leaventje, dan schaam ik mich kapot as ik wear us laup te klage oaver un sneetje in miene vinger of wat dan auk. 

Ut is neet mekkelik veur pap en mam en de rest van de femilie: Al die minse die heur aankieke as zeej met heur kopdukske en heur slengske in de neus, in de campingtrein stapt. „Hup opa, rieje met dea trein”. Danique trekt zich der niks van aan en zeat teage de minse:”kiek, ik heb gin haor” Hoe lekker ongecompliceerd, gewoen recht veur de raap, ze kinne mich toch neet.

Maar dit jaor wuurd det anders, dit jaor kinne alle minse eur op de camping en de weide umgeaving, want weej kinne neet werkeloos aan de kant blieve staon te kieke en niks doon. Mier dan 4,5 doezend minse volge Kanjer Danique op facebook en de website welke acties der weare ingezatte um Danique te helpe. Auch Stephan Satijn en idderein betrokken beej ut book det vanaovend in ut middelpunt steit, wil daor zien steintje aan bijdrage. Echt hartverwarmend en hoapgeavend… Auch al bin ik gebore in Tegele, bin opgegreuid in Helden en woen in Arce: Ik kin neet anders concluderen dan ik bin: „Gruuets op Venlo”

Huub

Het is echt ongelofelijk hoeveel mensen iets belangeloos willen doen voor een gezin als de familie van Holten die echt dringend hulp nodig hebben. Lieve berichtjes van mensen die aangeven het zelf niet breed te hebben en dan een "kleine" bijdrage storten waarvan wij alleen maar durven dromen. Bedrijven die hun steentje bij willen dragen, verenigingen die hun medewerking verlenen aan onze acties. Maar ook allerlei creatieve mensen die op hun manier iets willen betekenen: van appeltaarten bakken tot fotoshoots veilen en wat al niet meer. Echt helemaal geweldig! En iedereen die klaagt en cynisch is over de huidige maatschappij, zou ik graag eens willen uitnodigen om eens een weekje mee te komen lezen, beantwoorden en te genieten van al die mooie initiatieven ...

Waar ik echter het meest ontroerd van ben, zijn de initiatieven uit een voor mij onverwachte hoek. Mijn 13 jarige zoon Siem die samen met 2 vriendinnen Maud en Kim naar hun schoolmentor stappen en aangeven dat ze een actie voor Danique willen gaan opzetten. Adjudant Viggo die afgelopen zaterdag aan de deur stond om voor iedere dag die hij zijn adjudanten outfit had aangehad een euro kwam doneren. Amy uit Venlo die zo'n € 40 in haar klas op heeft gehaald. En dan vanavond het Poerker jeugdviertal Randy, Kevin, Max en Sjors uit Hout-Blerick die zijn gaan collecteren tijdens HUN feestdagen en daar € 250 bij elkaar wisten te sprokkelen. Trots ben ik daar op, want wie durft te zeggen dat men tegenwoordig niets meer over heeft voor een ander die moet maar eens opletten wat er in Venlo, Blerick en omgeving nog meer gaat gebeuren de komende tijd..... Ze zeggen niet voor niets: "Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst"

Huub

Sinds afgelopen week ben ik de allergrootste fan van Christel van Rijn, nee niet van W-Dreej want ik geniet al jaren lang van hun muziek net als van de Toddezèk, Big Benny, Beppie Kraft, Angelina, la Bamba, Spik & Span, Kartoesj, Alaaf Airlines en al die andere geweldige limburgse artiesten. Als echte "vasteloavesvierder" raakt de carnavalsmuziek mij dan ook in alle emoties die bij de carnaval horen. Mijn motto is dan ook: zonder muziek ook geen carnaval ...

Kunnen zingen en muziek maken is een gave die je gekregen hebt of die je ontwikkeld hebt en daar kunnen heel veel mensen plezier aan beleven. Wat iemand echter echt bijzonder maakt is dat hij / zij vanuit z'n hart iets voor een ander wil doen, niet langs de zijkant blijven staan maar echt verschil willen maken. Hoe makkelijk is het om je hoofd weg te draaien en door te gaan in de drukke carousel van het leven. Hoeveel rijker kan je leven zijn als je af en toe de moeite neemt om echt stil te staan bij het leed en verdriet van een ander, dat gevoel dat je dan iemand geeft dat je echt luistert en er echt voor hem of haar bent is dan ook onbetaalbaar... En zo heb ik Christel van Rijn leren kennen, oprechte interesse en vol medeleven voor Danique en haar hele familie. En niet alleen Christel maar haar hele gezin is zo betrokken; bijzonder warm en meelevend dat ik er kippenvel van kreeg. In deze drukke periode, het LVK, zingen op allerlei avonden en middagen en daar bovenop elke vrije minuut bezig zijn met Danique; wat kan ik nog meer doen? Het is nooit genoeg voor je gevoel... Daar heb ik nu enorm respect voor, al weet ik natuurlijk dat er altijd mensen zijn die wantrouwend zijn, want waarom zou iemand dat doen? Wat levert het hem of haar op? Ik heb compassie met deze mensen, want zij hebben blijkbaar nog nooit mogen ervaren hoe dankbaar het is om echts iets voor een ander te kunnen doen. Dat gevoel dat je dan krijgt, maar ook de pijn en verdriet die daar bij horen leveren een levensvreugde en energie op die met geen geld of welke titel dan ook te vergelijken is. 

Christel van Rijn, ik weet zeker dat jij op dit vlak 16 punten krijgt van de vakjury, de jury's in heel Limburg en om de stemmen van het publiek te winnen geef ik je op een briefje dat je zeker geen stemmen hoeft te ronselen ...

Laten we afsluiten met het geweldige refrein van onze kersverse LVK winnaar: "Wao zien die hendjes?" want die zullen we keihard nodig hebben de komende maanden

Christel, je hebt er een fan bij voor het leven!

Huub

Wat kan er in een week tijd toch veel gebeuren. Het oprichten van de Stichting, inschrijving bij de Kamer van Koophandel, het openen van een bankrekening, mogen doneren op het LVK en het belangrijkste: Aandacht voor onze Kanjer Danique op L1! Onze Danique vrolijk lachend als altijd, echt ongelofelijk als je weet dat haar lichaam zo ziek is van de chemo die ze vanaf woensdag krijgt .... Mam Debbie die op tv haar verhaal verteld, zo ontzettend knap en dapper.

De eerste euro's stromen binnen maar er is nog zoveel geld nodig. Mooi om te zien welke initiatieven de mensen om ons heen ontplooien, want wij kunnen dit niet alleen. Al die vrienden en kennissen die ons steunen, BEDANKT ....

Hierdoor heb ik er vertrouwen in dat we ons doel zullen behalen ...

Huub